دژاکام درباره نمایش "امپراتور و آنجلو" گفت: من هر وقت تصمیم گرفتم اثری را روی صحنه ببرم آماده برخوردهای متفاوتی شدم که به نظر من انتظار بیهوده‌ای نیست. این در حالی است که من به عنوان کارگردان نباید اثر را تحلیل کنم و زوایای نادیده‌ای را که تماشاگر متوجه آن نشده را به او القا کنم، زیرا هرگز فهم تماشاگر را نفی نمی‌کنم.

نشست خبری نمایش‌های "سه‌گانه میتراس" و "امپراتور و آنجلو" که این روزها در تالار چهارسو روی صحنه است روز گذشته با حضور کارگردان و عوامل اجرایی نمایش در تئاترشهر برگزار شد.
به گزارش سایت ایران‌تئاتر، در ابتدای این نشست امیر دژاکام درباره نمایش "امپراتور و آنجلو" گفت: من هر وقت تصمیم گرفتم اثری را روی صحنه ببرم آماده برخوردهای متفاوتی شدم که به نظر من انتظار بیهوده‌ای نیست. این در حالی است که من به عنوان کارگردان نباید اثر را تحلیل کنم و زوایای نادیده‌ای را که تماشاگر متوجه آن نشده را به او القا کنم، زیرا همواره فهم تماشاگر را نفی نمی‌کنم.
وی افزود: پنج نفر از بهترین هنرمندان و کارشناسان تئاتری در جشنواره بیست و ششم تئاتر فجر این نمایشنامه را بهترین تشخیص دادند. بنابراین نمایشنامه "امپراتور و آنجلو" این ویژگی را دارد که بتواند علیرغم نظر تعدادی از منتقدان، تماشاگران را به سمت خود بکشاند زیرا این متن اندیشه نویی را مطرح می‌کند که می‌تواند آن را از نمایشنامه‌های دیگر با این داستان ساده متمایز کرد.
کارگردان نمایش "امپراتور و آنجلو" با اشاره به این که این نمایش یک اثر مینی مالیستی است، گفت: هدف اصلی نمایشنامه اشتراک دو شخصیت در بعضی مفاهیم مانند آرزوهای از دست رفته، جنگ و امثال این است که در نگاه اول شاید ساده به نظر بیاید اما درون آن دربرگیرنده مفاهیم عمیقی است که هر انسانی را به تفکر وامی‌دارد.
دژاکام خاطرنشان کرد: نمایشنامه "امپراتور و آنجلو" یک متن اجرایی است که مانور ادبی ندارد اما این به معنی ضعیف بودن آن نیست؛ بلکه من معتقدم این نمایشنامه اثری ارزشمند است که می‌تواند آفریننده لحظه‌های ناب برای خیال‌پردازی در واقعیت باشد البته درک این لحظات نیازمند یک نشانه‌شناسی اجرایی است که باید در بین تماشاگران ایجاد شود.
دژاکام درباره موسیقی نمایش "امپراتور و آنجلو" نیز گفت: در ابتدا به دلیل مشکلات مالی تصمیم بر این بود که موسیقی نمایش انتخابی باشد اما به دلیل این که موسیقی در این نمایشنامه می‌تواند عنصری مؤثر در پیش‌برد داستان باشد، علی‌رغم تمام مشکلات، تصمیم گرفتیم برای نمایش موسیقی بسازیم که البته از این اتفاق بسیار خرسندم زیرا تأثیری که موسیقی بر این نمایش گذاشت من را حیرت‌زده کرد.
وی در بخش دیگری از صحبت‌های خود با اشاره به کار دشوار بازیگران نمایش نیز گفت: نمایش "امپراتور و آنجلو" به عاطفه متکی است. یعنی عواطف انسانی در آن حرف اول را می‌زند و اگر بازیگران نتوانند این عواطف انسانی را بازی کنند معنای نمایش تغییر می‌کند؛ بنابراین کار ما بسیار مشکل و پیچیده بود اما خوشبختانه بهرام ابراهیمی و شیرین بینا توانستند به خوبی از این مرحله عبور کنند.
دژاکام درباره نمایش "سه‌گانه میتراس" هم گفت: نمایشنامه سه‌گانه میتراس از آن دسته نمایشنامه‌هایی است که سیمین امیریان تا بعد از اتمام آن را به من نشان نداده بود و من در اواخر نوشتن متوجه نگارش این متن شدم که البته بعد از این که آن را مطالعه کردم تصمیم گرفتم آن را اجرا کنم زیرا این متن از دسته آثاری بود که می‌توانست به من کارگردان اجازه خلاقیت بدهد. خلاقیتی که در مقایسه با آثار قبلی‌ام بتواند حرف تازه‌ای داشته باشد.
وی افزود: از نظر من نمایشنامه "سه‌گانه میتراس" متن ماندگاری است که برای انسان امروز پیام خوبی دارد و من مترصد این فرصت هستم که در آینده‌ای نزدیک با ترجمه این نمایشنامه از فارسی به انگلیسی آن را در کشورهای دیگر اجرا کنم.
کارگردان نمایش "سه‌گانه میتراس" در ادامه خاطرنشان کرد: هر سه اپیزود نمایش "سه‌گانه میتراس" انسان را دعوت به اندیشیدن می‌کند و این مسأله ای بود که من در پایان اثر آن را در ذهن و جسم تماشاگر جست‌وجو می‌کنم و این مسأله‌ای است که در طول 25 سال گذشته که در تئاتر بودم برای من به وجود نیامد اما با اجرای این اثر به آن پی بردم و آن درگیری فکری تماشاگر با اثر بود.
وی با اشاره به فعالیت‌های گروه تئاتر ماهان نیز گفت: جریان تئاتر کشور در طول 25 سال گذشته دستخوش تغییرات زیادی شده اما من و اعضای گروه تئاتر ماهان تمام تلاش خود را انجام دادیم تا در طول این چند سال فارغ از هر گونه جریان و یا وابستگی سیاسی فعالانه به هدف خود که همان معرفی نمایش ایرانی است، برسیم.
دژاکام خاطرنشان کرد: ما گروهی هستیم که هیچ‌گاه دنبال تکرار تکنیک نیستیم بلکه سعی کردیم در طول این سال‌ها حکمت‌ها را بفهمیم و با استفاده از این حکمت‌ها نمایش ایرانی را به مخاطب نشان دهیم که البته این به معنای رد فرهنگ جهانی نیست.
این کارگردان تئاتر با اشاره به شرایط سخت اجرای نمایش "امپراتور و آنجلو" نیز گفت: شاید بسیاری به این مسأله خرده بگیرند که چرا امیر دژاکام دو نمایش را برای اجرا آماده کرده در حالی که باید بگویم قرار نبود که من این دو نمایش را به طور هم‌زمان اجرا کنم اما عملیات بازسازی تئاتر و شرایط سخت مالی و اجرایی و جسمی که هم من و هم گروهم درگیر آن بودیم موجب شد تا ما این دو نمایش را هم‌زمان روی صحنه ببریم که خوشبختانه گروه من در جوانمردی و تمرینات طولانی و لطمه‌های زیادی که خوردند با من همراه بودند.
بهرام ابراهیمی بازیگر دو نمایش "امپراتور و آنجلو" و "سه‌گانه میتراس" هم که در این نشست حضور داشت با اشاره به بازی خود در نمایش "امپراتور و آنجلو" گفت: نمایش "امپراتور و آنجلو" برخلاف ساده بودن برای بازیگر، نمایشنامه‌ای بسیار پیچیده است که اگر لحظه‌ای این ساده‌انگاری ما را فریب می‌داد اثر به سمتی می‌رفت که آن را تبدیل به نمایشی سطحی و غیرقابل قبول برای تماشاگر می‌کرد؛ بنابراین ما توسط کارگردان تمام تلاش خود را انجام دادیم که این اتفاق کمتر بیفتد.
بازیگر نمایش "امپراتور و‌ آنجلو" افزود: با این که ساعت‌های مساعدی را برای تمرین نداشتیم ولی سعی کردیم به لایه‌های دیگری از متن برسیم و اگر آن مفاهیم از نظر شما اغناکننده نیست من یک تنه عذرخواهی می‌کنم.
وی با اشاره به پذیرش دو نقش متفاوت به صورت هم‌زمان نیز گفت: من تا سال‌ها پیش نیز بر این عقیده بودم که یک بازیگر نباید به صورت هم زمان در دو نمایش حضور داشته باشد حتی زمانی برای خودم این اتفاق افتاد که باعث جنجال زیادی هم شد اما از وقتی که از استادم رکن‌الدین خسروی آموختم که بازیگری زندگی نیست برایم فرقی نمی‌کند که در دو نمایش حضور داشته باشم.
شهرام عبدلی بازیگر نمایش "تریلوژی میتراس" هم گفت: خوشبختانه در تئاتر کشور این افتخار را داشتم که با کارگردان های اندیشمندی همچون علی رفیعی، حمید سمندریان، داود رشیدی، هادی مرزبان، امیر دژاکام همکاری کنم و تکنیک‌های زیادی را از آنها یاد بگیرم اما همیشه بر این اعتقادم که هر گاه به روی صحنه بروم این تکنیک‌ها را فراموش کنم و به بازی خودم توجه کنم.
وی افزود: همواره این وسوسه را دارم که نقش‌ها را تجزیه و تحلیل کنم اما وقتی می‌خواهم آن‌ها را اجرا کنم، مانند انسانی کم‌هوش به روی صحنه می‌روم که هیچ چیز نمی‌داند.
عبدلی گفت: تجربه بازی در نمایش "سه‌گانه میتراس" تجربه جدیدی بود که در مقایسه با آثار قبلی‌ام در زمره آثار کلاسیک قرار گرفته و در نوع خود با توجه به کارگردانی امیر دژاکام تجربه بی‌نظیری است که آن را فراموش نمی‌کنم.